El Diablo Run: Το «Προσκύνημα» των Αληθινών Bikers
EDR: Από την Καλιφόρνια στη Baja – μια ιστορία δρόμου, φίλων και μηχανών
Ο Γιάννης είναι φίλος, πρώην συνάδελφος, biker μέχρι το κόκκαλο και ο άνθρωπος που μας πρωτοείπε για το El Diablo Run.
Στα χρόνια της κρίσης, υποχρεώθηκε να φύγει από την Ελλάδα και αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό του στη χώρα που είχε πολλά από αυτά που γούσταρε.
Μοτοσυκλέτες, muscle cars, μουσική, burgers, μπύρες και… Route 66 ήταν (και εξακολουθούν να είναι) ο αγαπημένος του συνδυασμός.
Μόνο που τώρα έχει μπει στην εξίσωση και το El Diablo Run.
Βρέθηκε λοιπόν στην California των Η.Π.Α. όπου πολύ γρήγορα κατάφερε να αναδείξει τις ικανότητές του και να αρχίσει να ζει τη ζωή που επιθυμούσε.
Όχι δεν μιλάμε για… εκατομμύρια δολάρια, τζετ και κότερα, αλλά για μία αξιοπρεπή εργασία, έναν λογικό μισθό και τη δυνατότητα να έχει μία Harley και να την απολαμβάνει!
Μιλώντας λοιπόν διαδικτυακά, πριν από… αρκετά χρόνια, με μια μπύρα στο χέρι, τον ρωτούσαμε πώς περνάει και πώς πάνε τα πράγματα στο «Αμέρικα».
Και κάπου εκεί μας το ξεφούρνισε…
«Μάγκες, πήρα μία μεταχειρισμένη Harley και ετοιμάζομαι να πάω στο El Diablo Run»!
«Να πας πού;» ρωτήσαμε όλο απορία και τα υπόλοιπα είναι… ιστορία!
Τι είναι το El Diablo Run
Το El Diablo Run (EDR) είναι κάτι παραπάνω από ένα μοτοσυκλετιστικό event.
Είναι ένας ζωντανός μύθος.
Ένα ταξίδι που ξεκινά με καύσιμο το πάθος για τις μοτοσυκλέτες και το δρόμο, και καταλήγει στην έρημο της Baja California με καταταλαιπωρημένα λάστιχα, ζεματισμένα πιστόνια και πλατιά χαμόγελα.
Στον κόσμο των custom μοτοσυκλετών, όπου η κουλτούρα συνήθως ισορροπεί περίεργα ανάμεσα στο εμπορικό και το αυθεντικό, το EDR στέκεται περήφανα ως το πιο ωμό, απροσάρμοστο και ειλικρινές chopper run της αμερικανικής (και μάλλον όχι μόνο) ηπείρου.
Πώς ξεκίνησε το El Diablo Run
Το EDR γεννήθηκε το 2006, ως ιδέα του Bill Bryant και του McGoo, ιδρυτών της Biltwell Inc., μιας τότε νέας εταιρείας με στόχο να προσφέρει καλοφτιαγμένα, προσιτά και στιβαρά aftermarket εξαρτήματα για Harley και custom builds.
Ο Bill, ο McGoo και η παρέα τους δεν ήθελαν απλώς να πουλάνε προϊόντα. Ήθελαν να ξαναζωντανέψουν το πνεύμα του δρόμου και να φέρουν τους αναβάτες πιο κοντά, όπως μόνο ένα απαιτητικό road trip μπορεί να καταφέρει. Έτσι, οργάνωσαν ένα ride από τη Νότια Καλιφόρνια (SoCal) προς το San Felipe, στην ανατολική ακτή της Baja, στο Μεξικό. Χωρίς πίεση, χωρίς επισημότητες, χωρίς corporate φιλοσοφία.
Στην πρώτη διοργάνωση, μαζεύτηκαν 45 άντρες και 2 γυναίκες.
Ήταν οι πρώτοι chopperheads που απάντησαν στο κάλεσμα.
Κατέβηκαν παρεούλα, χωρίς υποστήριξη, μέσα από 300+ μίλια σκόνης, λακκούβας και εκτυφλωτικού ήλιου από την έρημο.
Παρά το ότι η Biltwell αποτέλεσε το “όχημα” για την εκκίνηση του run, οι διοργανωτές από την αρχή το έκαναν ξεκάθαρο: το EDR δεν είναι εμπορική έκθεση. Ούτε έκθεση προϊόντων. Είναι μια εμπειρία για αληθινούς αναβάτες, όχι για πελάτες.
Στην αρχή το El Diablo Run γινόταν κάθε χρόνο, αλλά κάπου κοντά στο 2010, με μία εταιρεία που ήθελε τρέξιμο (Biltwell) και άλλη μία στα σκαριά (ChopCult) κατάλαβαν ότι μάλλον έπρεπε να κάνουν το EDR ανά δύο χρόνια.
Το 2011, με τα social να έχουν κάνει το EDR πασίγνωστο, άρχισε να γίνεται χαμός. Μάλιστα οι πρώτοι «τρελοί» από Γερμανία, Ολλανδία, Καναδά και Μ. Βρετανία, έδωσαν το παρών.
Το 2013 έσκασαν μύτη στην Ensenada περίπου 350 νοματαίοι και το 2015 έγινε απλά… χαμός!
Από το 2017, το San Felipe έγινε ο βασικός προορισμός, με τον Γιάννη να επιμένει ότι «όσο πιο παλιά, τόσο πιο καλά», (αλλά να μην έχει χάσει ούτε μία χρονιά από το 2015)!
Για να καταλάβετε για τι ακριβώς μιλάμε, το 2021, υπολογίζεται ότι 2.500 μοτοσυκλετιστές κατέκλισαν το San Felipe.
Και όλα αυτά, έτσι… στο χαλαρό!!!
Το Πνεύμα του EDR: “Run What You Brought”
Στην καρδιά του EDR κρύβεται η φράση “run what you brought”, είτε είναι ένα hardtail Panhead του ’50, είτε ένα φτιαγμένο Sportster (που μπορεί και να έχει δει καλύτερες μέρες). Δεν μετράει η εμφάνιση, αλλά η ψυχή της μηχανής και του αναβάτη.
Ειδικά τα πρώτα χρόνια, το El Diablo Run δικαιολογούσε το όνομά του μέχρι εκεί που δεν παίρνει.
Μέχρι πόσες μπύρες μπορούσες να πιεις και μετά να οδηγήσεις σαν… άνθρωπος;
Στις πόσες μπύρες θα σε μάζευαν οι… «τσαίοι»;
Και τελικά, πόσα six packs χρειάζονται για να… αυτοπυρποληθείς (έστω και κατά λάθος);
Τέλος πάντων, θεωρούμε ότι το πιάσατε το νόημα.
Στο EDR λάμβανε και λαμβάνει μέρος κάθε καρυδιάς καρύδι.
Από σκληροπυρηνικούς bikers, μέχρι δασκάλους και από μηχανικούς μοτοσυκλετών μέχρι CEOs.
Όλοι όμως έχουν ένα κοινό… την αγάπη για τις μοτοσυκλέτες και τον ανοικτό δρόμο.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο αριθμός των συμμετεχόντων μεγάλωνε, αλλά ο χαρακτήρας παρέμενε ακατέργαστος. Ουδέποτε υιοθετήθηκε κλασικό μοντέλο χορηγιών ή εταιρικής προώθησης. Ό,τι στήριξη υπήρχε γινόταν πάντα off the grid και με τρόπο που κρατούσε ζωντανό το πνεύμα του EL Diablo Run.
Η Διαδρομή: Καλιφόρνια – Μεξικό, χωρίς δίχτυ ασφαλείας
Η τυπική διαδρομή ξεκινά από την Temecula ή το San Diego στη Νότια Καλιφόρνια, περνάει τα σύνορα στο Mexicali και καταλήγει στο παραθαλάσσιο χωριό San Felipe, στην ανατολική ακτή της Baja. Οι δρόμοι είναι κακοτράχαλοι, οι θερμοκρασίες συχνά άγριες και η απόσταση ξεπερνά τα 300 μίλια.
Δεν υπάρχουν εξουσιοδοτημένα συνεργεία και πολυτελή καταλύματα.
Δεν υπάρχουν φορτηγά υποστήριξης και μεγαλοπρεπή εστιατόρια.
Ό,τι χαλάει, φτιάχνεται στον δρόμο… ή μένει εκεί.
Η Baja γίνεται παράδεισος
Μόλις φτάσεις στο San Felipe, όλα αλλάζουν: ο ήλιος βρίσκεται ψηλά στον ουρανό, οι μηχανές ξεκουράζονται στην άμμο και οι μπύρες ανοίγουν χωρίς πολλές κουβέντες.
Είναι το είδος της χαλάρωσης που μόνο ο κόπος του δρόμου μπορεί να σου χαρίσει.
Εκεί ξεκινά το EDR Party, με μπάρμπεκιου, rock’n’roll, αυτοσχέδιες συναυλίες, burnout pits και νυχτερινές βόλτες. Οι επόμενες μέρες είναι αφιερωμένες στη φιλία, στο γέλιο και στον κοινό σεβασμό προς το δρόμο και τη μοτοσυκλέτα.
Τα τελευταία χρόνια, πολλοί αναβάτες επιλέγουν να επισκέπτονται το ορφανοτροφείο του Sonrise Hacienda, όπου παραδίδουν ένα ποσό που συγκεντρώνεται ειδικά για αυτό το σκοπό, ενώ τα παιδιά τους υποδέχονται με χαρά και απολαμβάνουν την άγρια ομορφιά των μοτοσυκλετών.
EDR σήμερα: Μύθος και παράδοση
Το El Diablo Run πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια, και τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή έχει απλά εκτιναχθεί.
Παρ’ όλα αυτά, κρατάει γερά το αρχικό πνεύμα και δεν υποκύπτει στις σειρήνες της εμπορικής ανάπτυξης.
Ο λόγος;
Το El Diablo Run ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Ακόμα και όταν απαγορεύτηκε το camping στην παραλία [κάτι που ο Γιάννης το λάτρευε αφού του θύμιζε Ελλάδα, (αν ΚΑΙ εδώ έχει πια απαγορευτεί)], ακόμα και όταν άρχισαν να μαζεύονται μερικές χιλιάδες άτομα, (αντί για μερικές δεκάδες), το El Diablo Run είναι τόσο αληθινό που δεν ταιριάζει σε ποζεράκια και σε “δήθεν”.
Ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις!
Για να πας, πρέπει να ακούσεις. Να μάθεις.
Δεν υπάρχει επίσημο site, δεν υπάρχει φόρμα συμμετοχής, δεν υπάρχουν εγγυήσεις.
Είναι underground, είναι αντισυστημικό, είναι ειλικρινές και αυτό είναι που το κρατάει ζωντανό.
Two Wheel Brothers και El Diablo Run
Στην Two Wheel Brothers, αναγνωρίζουμε τους «δικούς μας».
Οι μοτοσυκλέτες που διαθέτουμε και φτιάχνουμε, είναι όλες με το μυαλό σε τέτοια ταξίδια: αυθόρμητα, brutal, ειλικρινή.
Εδώ δεν ακολουθούμε τη μόδα· οι μοτοσυκλέτες μας είναι για ανθρώπους που γουστάρουν τα απαιτητικά rides και απολαμβάνουν τους ανοικτούς δρόμους.
Όπως ακριβώς και το El Diablo Run, στην Two Wheel Brothers μπορείς να χαρείς τον ανοικτό δρόμο με μια Harley Davidson, χωρίς να χρειαστεί να… δώσεις μία περιουσία.
Και αν χρειαστείς βοήθεια… Είμαστε εδώ για να φροντίσουμε να την αποκτήσεις με ευνοϊκούς όρους και φιλικό διακανονισμό.
El Diablo Run – Χάνεσαι στο δρόμο για να βρεις… τον εαυτό σου!
Το El Diablo Run είναι η υπενθύμιση ότι η κουλτούρα του μοτοσυκλετιστή δεν γεννήθηκε σε showrooms, αλλά στους δρόμους.
Στο λάδι, στη βενζίνη, στην άσφαλτο, στη σκόνη.
Στη φάση του “Don’t hide it. Ride it”!
Είναι η αντίσταση απέναντι στην αποστείρωση των mega-events, στα sponsorships και στις εταιρικές πανοπλίες.
Το El Diablo Run γράφει ιστορία, που όπως η ιστορία της Harley Davidson, είναι σπαρμένη με λουλούδια, αλλά και με… αγκάθια.
Το EDR είναι το κάλεσμα του δρόμου, χωρίς GPS, χωρίς σπόνσορες, χωρίς selfies, χωρίς influencers.
Μόνο εσύ, η μηχανή σου, κι ο δρόμος!
Οι φωτογραφίες είναι από την Biltwell και από το διαδίκτυο.
Τους ευχαριστούμε όλους!